Waarom zijn Franse mensen slanker dan Amerikanen?

Auteur | Shi Donglu
Lifelong Professor, University of Cincinnati, VS NANO-LIFE Hoofdredacteur

Roestvrij stalen mengkom fabrikant

Een van mijn studenten is nog nooit uit hun geboortestad geweest, een stad in het Midwesten van de Verenigde Staten. Deze stad, die heel gebruikelijk is in de Verenigde Staten, was ooit een van de top tien 'zwaarlijvige steden' in de Verenigde Staten. Op een dag kwam hij naar mijn kantoor en nam afscheid van me. Hij zei dat hij in de zomer met zijn vrienden naar Europa zou gaan op vakantie. Dit is de eerste keer in zijn leven. Ik feliciteer hem en vertel hem waar hij naartoe moet gaan, omdat ik net terug ben van een Franse academische vakantie. Ik zei dat Marseille leuk is, omdat Nice te toeristisch is. Ik zei dat de vissoep in Marseille origineel is, en als het gaat om Nice, verandert het volgens de Amerikaanse smaak. Ik heb zelfs geklaagd dat de Engelse taal van het hotel zo goed is dat ik niet kan voelen dat ik in Frankrijk in de Amerikaanse standaardkamer ben. Dus ik hou van de schilderachtige kleine herberg in het zuiden van Frankrijk, zelfs de toetsen zijn gegoten koper, en het geluid van oh ja op de oude houten vloer. Sterker nog, waardeer dat de Maasai-mensen alleen Frans spreken, alleen als je het niet begrijpt. Ik zei, ga één ding doen volgens mijn vereisten. Wanneer je in Parijs bent, is hij verrast: "Waar ga je heen?" "Oh, het is heel simpel, je hoeft alleen maar een tijdje op de Champs Avenue te staan ​​en voetgangers te zien, doe het gewoon! Tenzij je wilt, laten we een reis naar Europa maken!"

De herfst van dat jaar kwam zo snel. Het lijkt erop dat de aarde nog steeds niet heet is en de bladeren rood worden van groen. Ik was die dag aan het voorbereiden op de klas en ik hoorde iemand aan de deur kloppen. Het zijn mijn studenten om de deur te openen. "Hé, kom je terug om te trekken, is Europa leuk?" Ik ben zelfs vergeten wat hij voor mij aan het doen was. Hij praatte niet, ik keek alleen maar, ik glimlachte dom. Ik zag eindelijk dat zijn glimlach het soort reactie en gevoel had dat ik hem op de Champs Avenue verwachtte.
Ik herinner me dat toen ik hier voor het eerst kwam werken, ik ontdekte dat er veel 'zwaarlijvige mensen in de stad in het Midwesten' waren. Eerst dacht ik dat het gewoon een ongegronde persoonlijke indruk was, maar het was geen toeval dat het een gelegenheidsmogelijkheid was om ruzie te maken. Toen ik mensen met overgewicht vaker zag, merkte ik dat ik mijn observaties met mijn vrienden moest bevestigen. Maar mijn lokale vriend ontkende het. Hij gelooft dat er geen fundamenteel verschil is tussen lokale Amerikanen en andere plaatsen. Dus ik vroeg hem om te gaan winkelen in een supermarkt. Ik zei: laten we bij de deur wachten en het aandeel mensen met overgewicht tellen. We hebben geen weegschaal nodig omdat we alleen die mensen tellen die duidelijk zwaarlijvig zijn. Ik zei: "Jij beslist welke zwaarlijvig is." Gelukkig bestuderen deze man en ik wetenschap en techniek. We hebben dezelfde experimentele ervaring en analytische methoden. Als een resultaat vonden we dat ten minste 50% van de tientallen mensen die we die dag hadden onderzocht, absoluut zwaarlijvig waren. Na de toelating vroeg mijn vriend me om te eten in het restaurant. Toen hij aan het eten was, grapte hij en zei: "Als ik hier heel lang woon, werd ik zwaarlijvig, maar ik weet het nog steeds niet!"

Mijn student staat nog steeds met een glimlach voor de deur. Ik weet wat hij denkt. Omdat hij hier is opgegroeid, is hij gewend geraakt aan alles om hem heen, inclusief levensstijl, eetgewoonten en zelfs de "normale" lichaamsgrootte en het normale lichaamsgewicht. Toen hij voor het eerst in een compleet nieuwe culturele omgeving kwam, was hij erg gevoelig voor verschillende verschillen, zoals gewicht. Hij zei uiteindelijk: "Maar waarom, de leraar, de Fransen zullen zo slank zijn, sterker nog, heel Europa is zo, het lichaam is licht, dun en chique, en wij Amerikanen zijn zo dik en groot." Ik lachte: "Toen ik vanuit Europa terugging naar de Verenigde Staten, stelde ik ook dezelfde vraag, maar het antwoord was heel ingewikkeld." "Weet je, er zijn al veel experts die dit probleem bestuderen, maar vanaf vandaag zijn ze niet het ideale antwoord."

Waar de experts het meest in zijn geïnteresseerd, is dieet. Ze probeerden eerst het antwoord uit de dieetstructuur te vinden. De experts vonden een vergelijking tussen Amerikaanse en Franse recepten, maar waren verrast toen ze ontdekten dat het antwoord precies het tegenovergestelde was van wat ze zich voorstelden. Ze vonden dat de hitte in het Franse eten niet minder was dan die van de Verenigde Staten, en hun houding ten opzichte van snoep en liefde voor chocolade was bijna heilig. Amerikanen vragen altijd hoe ze chocolade beter kunnen bewaren. Zit het in de koelkast of in de vriezer? Frans humoristisch antwoord: de beste plaats zou in je maag moeten zijn! Omdat chocolade net Chinese thee is, kan het lange tijd niet worden bewaard. Toen ik in Frankrijk was, ontdekte ik dat de Fransen de voorkeur geven aan het oorspronkelijke voedsel. Ze zijn echt ongelooflijk voor Amerikanen om nep eten te eten, zoals nepboter. Franse feesten hebben olieachtige worstjes, rijke foie gras en zachte varkensknokkels. Het stokbrood voor de maaltijd is vaak bedekt met pure boter. Zijn hitte kan worden ingebeeld.

Roestvrij stalen mengkom fabrikant

Vroeger lunchte ik op een Franse werkplaats, waar het restaurant niet alleen elke dag een warme maaltijd had, maar ook een verscheidenheid aan desserts, kazen en vleeswaren. Er is een breed scala aan warme maaltijden daar, niet beperkt tot de Franse keuken, met Italiaanse, Spaanse en Duitse gerechten van tijd tot tijd. De Fransen drinken zelfs alcohol tijdens de lunch, inclusief champagne, wijn en bier, wat onvoorspelbaar is in de Verenigde Staten.

Ik merkte dat het Franse volk niet zoveel voedsel kreeg als de Amerikanen. Bekijk mijn typische lunch in Frankrijk.

een kleine varkenskarbonades of steak
Voeg rijst of noedels toe met jus
Gekookte groenten of aardappelen
Eén of twee broodjes (brood is gratis verkrijgbaar in de cafetaria)
een klein bord salade
Stukje kaas
een stukje dessert
een fles frisdrank


Hoewel ik niet weet hoeveel warmte deze maaltijd heeft, zal de hitte en het gewicht van de Franse keuken nooit lager zijn dan die van de Verenigde Staten.

Experts zoeken vervolgens naar redenen voor de manier en snelheid van eten. Ze denken dat Amerikanen graag fast food eten, omdat ze te snel doorslikken, ze kunnen te veel tegelijk eten. De Fransen eten langzaam en ontspannen, goed in smaak, wat bevorderlijk is voor de vertering van voedsel en de afvoer van warmte. Inderdaad, als je in het weekend naar het Franse huis gaat voor een etentje, kan de tijd tot middernacht duren. Als je naar het restaurant gaat, zou je na negen of tien uur moeten beginnen eten, en je zou er langzaam van moeten genieten. Maar de gebruikelijke maaltijd is niet langzaam. Toen ik met mijn Franse collega's aan het lunchen was, merkte ik dat ze zelfs sneller waren dan ik at. Het gemeenschappelijkste ding voor de Fransen om te eten is om de plaat met brood aan het eind te vegen. Op dit moment besefte ik de behoefte aan brood in Franse gerechten.

Omdat het moeilijk is om overtuigende conclusies te trekken uit voedselcalorieën en eetpatronen, zijn experts begonnen met het achterhalen van de redenen voor lichaamsbeweging en levensstijl. Vanuit mijn ervaring in Frankrijk, vond ik dat Amerikanen meer aandacht besteden aan hun lichaamsgrootte dan de Fransen. In de Verenigde Staten zijn niet alleen sportscholen in overvloed, maar ook fitnessgerelateerde advertenties en producten die de Amerikaanse markt overspoelen, zoals apparatuur voor gewichtheffen, loopbanden, sportartikelen en meer. Andere systemen voor gewichtsverlies, fysieke voeding, boekvideo's, talloze. Als u wilt trainen in hotels over de hele wereld, wordt u geadviseerd om een ​​grote Amerikaanse keten te boeken, omdat Europese hotels over het algemeen geen fitnessruimte hebben. Amerikanen zullen bij elke beweging nadenken over hun gewicht en calorieën. Als China een 'voedselcultuur' is, dan kunnen de Verenigde Staten absoluut 'gewichtscultuur' of 'caloriecultuur' worden genoemd. In de Verenigde Staten is de eer van iemands uiterlijk de eerste die het gewicht draagt. Ongeacht het uiterlijk, zolang het maar slank is, is het gezond en mooi. Daarom is de Verenigde Staten in de film en televisie magazine volgens deze norm om een ​​verscheidenheid aan cover-modellen vast te stellen voor mensen om te volgen. Maar unaniem trok de oppositie en de kritiek van mensen met obesitas (deze foto's zijn te stressvol voor hen, waardoor ze zich onveilig en vernederend voelen).

hand crank koffiemolen fabrikant

Maar in Frankrijk lijken mensen onverschillig te staan ​​tegenover hun lichaam. Ten eerste zijn de Fransen niet zo gek als de Amerikanen om de bijna misvormde spieren te trainen. Er is slechts een kleine en eenvoudige oefenruimte in mijn eenheid. Na het werk oefent bijna niemand binnen. Integendeel, in de Amerikaanse sportschool zijn er dagelijks veel bezwete atleten. En mijn Franse collega's ontmoeten elkaar in de kroeg, vaak 's avonds laat. Fransen en Europeanen zijn meer geïnteresseerd in reizen, skiën, fietsen, klimmen, kamperen en meer. Ik heb hordes fietsers gezien op de hooggelegen bergen van de Alpen. Ik heb ook een Nederlandse professor in het VK ontmoet. Toen hij aan het kletsen was, vertelde hij trots dat hij eindelijk een 'autovrije klas' werd. Hij heeft net een huis gekocht in de buurt van het treinstation. Dus hij verkocht zijn auto. Hij vertelde me dat hij elk weekend vanuit Cambridge, Engeland, terug zou rijden naar Nederland. Dit verraste me. Maar in de Verenigde Staten kunnen sommige mensen pronken met hun luxe, grote auto's. In Europa zijn veel mensen al lang autovrij. Zoals we allemaal weten, zullen de meeste Europeanen zich concentreren op het openbaar vervoer. Dus een andere theorie houdt in dat Europeanen meer lopen en meer rijden dan Amerikanen. Maar er is geen statistische, kwantitatieve analyse. Van de algemene observatie, kan het totale aantal Amerikaanse sporten meer zijn dan dat van Europa, omdat de Amerikaanse sportschool beslist meer is dan Frankrijk. Daarom is het erg moeilijk om duidelijke conclusies te trekken uit lichaamsbeweging.

Als we niet de conclusie kunnen trekken dat de Fransen slanker zijn dan de Amerikanen van de voedingsstructuur, leefgewoonten, sport enz., Kunnen we alleen antwoorden van andere plaatsen vinden. In wetenschappelijk onderzoek kunnen sommige geleerden vaak een "gok" of "intuïtie" geven wanneer het experiment nog niet heeft plaatsgevonden. Maar dit soort "gissen" is zeker geen willekeurige arrogantie. Het is een soort gevoel en oordeel geproduceerd door mensen met een strikte wetenschappelijke opleiding in overeenstemming met wetenschappelijke ideeën, methoden en persoonlijke ervaring van vele jaren van observatie. En deze intuïtie is vaak het voorbarige denken van de ideologische en wetenschappelijke experimenten van wetenschappelijk denken. De auteur heeft een schatting van dit gewichtsverschil. Misschien is iemand geïnteresseerd in een reeks experimenten om het in de toekomst te bewijzen.

Dit "emuleer" -gedrag is ook terug te vinden in de dierenwereld, omdat het een noodzakelijke overlevingsregel is. In groepsactiviteiten moeten alle etnische groepen samenwerken om de grootste overlevingskans te krijgen. Als de meeste vogels bijvoorbeeld opstijgen vanwege een aanval, vliegen alle vogels achter elkaar om rampspoed te voorkomen. Hun huidskleur, veren, vorm en gewicht zijn in principe vergelijkbaar, gemakkelijk te identificeren, signalen te krijgen en te coördineren. Als er personen zijn die te zwaar of te klein zijn, zullen er problemen optreden in de acties van de groep en uiteindelijk zullen ze worden geëlimineerd.

Als we dit fenomeen toepassen op de simulatie van het gewicht, is het gemakkelijk om erachter te komen waarom de Fransen slanker zijn dan de Amerikanen. In Frankrijk of Europa reguleert de 'groepsdruk' onbewust een standaard van persoonlijke vorm en gewicht, en zelfs uiterlijk. Dus we zullen merken dat de Fransen op Frans lijken en dat de Duitsers op Duitsers lijken. Zelfs Chinezen, Japanners en Koreanen hebben hun eigen kenmerken (zie foto). Dit is niet noodzakelijk vanwege de genen. Omdat een Koreaanse of Japanse persoon lang in China heeft gewoond, kan het een Chinees worden. Een vriend van me woonde 30 jaar in Tokio. Toen ik hem zag, was het een Japanner. Het betekent niet alleen het dragen, maar ook de kenmerken van het gezicht.


Vanwege historische en culturele redenen zijn deze vorm en gewicht veel minder dan de Amerikaanse standaard. Aan de andere kant hebben we zelfs vastgesteld dat deze gewichtstandaard evenredig is aan de grootte van de omgeving, zoals kamers, straten, auto's, liften, en dus waarschijnlijk een inherente relatie heeft. Het is gemakkelijk om te bewijzen dat de geometrische dimensies van Europese gemeenten veel kleiner zijn dan die van de Verenigde Staten (inclusief auto's), dus de omvang van mensen is relatief beperkt. In feite is deze onderbewuste vorm en gewicht ook een esthetische standaard. Voor de Fransen zijn het lichte lichaam, de ontroerende schoonheid en de elegante kostuums echt belangrijk. Deze onzichtbare druk doet de meeste Fransen onbewust uitgaan van deze standaard van schoonheid en is verplicht om te simuleren en te benaderen. Hoewel de auteur geen experimentele gegevens en geen biologische klinische ondersteuning heeft, kan worden gesteld dat de Fransen er niet tegen kunnen om op de lange termijn meer dan tweehonderd pond gewicht te behouden. Als een resultaat zal het Franse endocriene metabolisme, zelfbeheersing onvermijdelijk zo veel mogelijk worden aangepast onder dergelijke extreme esthetische vereisten, zodat hun gewicht in de buurt van hun eigen normen kan worden gehouden. Alleen op deze manier kunnen ze een psychologisch evenwicht handhaven, relatief onder druk van leeftijdsgenoten.

En dit fenomeen is het andere uiterste binnengedrongen in de Verenigde Staten. Aangezien het gewicht van het sociale bewustzijn ver boven het normale niveau ligt (zoals tweehonderd pond), zijn in sommige gebieden (zoals het Midwesten) mensen met dit gewicht overal aanwezig. Daarom is "groepsdruk" al lang overgewicht en vooroordelen. Op deze manier zullen zelfs zwaarlijvige mensen zich heel natuurlijk voelen, en er is geen druk om af te vallen. Ze denken zelfs dat hun gewicht in het "normale" bereik ligt, omdat iedereen zo is. Als het brein zijn waakzaamheid verlicht, zal het hele lichaam onbewust worden ontwapend, dus steeds zwaarlijvige mensen. Daarom is de oorzaak van obesitas niet het dieet en de leefgewoonten, maar het psychologische simulatieproces. Vaak zal de psychologische kracht veel groter zijn dan veel externe factoren, zoals de hoeveelheid ingenomen calorieën. Vooral voor de wereld van vandaag zijn de omstandigheden voor iedereen in ontwikkelde landen in principe vergelijkbaar. Er mag geen fundamenteel verschil zijn tussen genen in Europa en Amerika. Dan zijn de beslissende factoren die afhankelijk zijn van het gewicht waarschijnlijk afkomstig van psychologische, culturele, sociale, esthetische en andere aspecten.

Als de bovenstaande theorie is vastgesteld, is de meest effectieve manier om slank te blijven, niet om dieetpillen te eten en deel te nemen aan training voor gewichtsverlies, maar om te leven met slanke mensen. Als je de "groepsdruk van de slanke mensen" voelt, dan simuleer je ze natuurlijk op basis daarvan, en behoud je dus een slank figuur. Omdat als je zwaarlijvig bent, het veel psychologische druk zal toevoegen en verward zal zijn. Dan verlies je je gevoel van eigenwaarde en veiligheid. Je hebt alleen dezelfde grootte als iedereen om deze druk te verlichten en een stabiel leven te leiden.
Het fenomeen van "simulatie" lijkt veel op culturele assimilatie. Als je een nieuwe cultuur binnenkomt, omwille van de veiligheid, zul je geleidelijk worden geassimileerd door verschillende culturen en een van hen worden. Je bent meer en meer vergelijkbaar in gedrag en in verschillende culturen. Als je in Frankrijk bent, ben je voor altijd slank. In de Verenigde Staten, met name in het Midwesten, heb je echter waarschijnlijk de neiging om aan te komen. Nee? Misschien ben je vijf jaar geleden niet in staat om je kleding te dragen! Dit komt niet omdat je beter eet, maar dat je constant "simuleert" of "nadert" naar de omgeving.